Friday 18 February 2011

Στην ουρά του ΙΚΑ


Στην ουρά του ΙΚΑ
Μία κυρία έστεκε γυρτή
Μαζί με πλήθος άλλων να παρακαλεί.
Ζητάει ραντεβού
Να δει το γιατρό
Απεγνωσμένα
Να τη σώσει από το κακό.
Η κοπέλα στο γκισέ
Καλή και τρυφερή
Της απαντά
με ντροπαλή φωνή.
Σε δύο μήνες 
και πέντε μέρες 
και έξι ώρες ακριβώς
Άνοιγμα βρίσκω ιδανικό
Και τότε η καλή κυρά
Αφρίζει μονομιάς και λέει
Σε δύο μήνες κοπέλα μου καλή
Γιορτή θα έχουμε τρανή
Το θάνατό μου να χαρούν
Του ΙΚΑ οι γιατροί.

-------------------------------------------
 
Από γραφείο σε γραφείο θα γυρνώ
Λεφτά για έναν κηδεμόνα θα ζητώ
κι όταν βλέπω ταμεία με ουρά
στήνομαι κι εγώ μες στη χαρά
και πιάνω κουβεντούλα ψιλή
και γνωρίζω τη ζωή
τα προβλήματα του μπροστινού
και τη φωνή του πισινού
τις κραυγές του διπλανού
και τις πομπές του χθεσινού
ώσπου έρχομαι μπροστά
τους ζητάω τα λεφτά
και με στέλνουνε στο 3
και τα ξαναζώ όλα με λατρεία

Tuesday 1 February 2011

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ


Μία εταιρεία με καλό σκοπό (ονόματα δε λέμε, υπολείψεις δε θίγουμε). Στην εταιρεία λοιπόν αυτή συμβαίνουν καθημερινά κωμικοτραγικά πράγματα, τέτοια που δε βαριέσαι ποτε εκεί. Μπορεί να συγχύζεσαι αλλά τουλάχιστον υπάρχουν πολλές εκπλήξεις και υλικό για ένα τέτοιο ημερολόγιο.

Δύο αφεντικά, διπλό το κακό (θα μου πεις και ποιος έχει καλό αφεντικό, αλλά μερικές φορές το πράγμα εκτροχιάζεται ακόμα και σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων). Θα αναφερθώ σε διάφορα γεγονότα που έχουν σημαδέψει τους τρεις μήνες συνύπαρξής μου με αυτα (τα αφεντικά) και με έμαθαν να βρίζω καλύτερα, να αντιπαθώ καλύτερα, να λέω ψέματα καλύτερα, γενικώς να είμαι καλύτερος άνθρωπος. 

Βασικά στοιχεία που θα πρέπει να γνωρίζουν οι αναγνώστες:
α. Στην εταιρεία έχω προσληφθεί ως υπεύθυνος γραφείου τύπου, επικοινωνίας, διαφήμισης ή κάτι τέτοιο, παρόμοιο, συγκεχυμένο που έχει απειροελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα.
β. Στην πραγματικότητα λοιπόν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι και εξαιρετικά δυσάρεστο της δουλειάς είναι να τηλεφωνώ σε ιδιώτες και εταιρείες που χρωστάνε χρήματα και να τα απαιτώ με κάθε τρόπο (μεγάλη αποτυχία σε αυτόν τον τομέα αν και έκανα ότι μπορούσα να είμαι αυστηρή, κακιά, απαιτητική, πιεστική, αντιπαθητική σύμφωνα με τις οδηγίες που είχα λάβει).
γ. Ενημέρωση για το τι εκκρεμότητες έχει η εταιρεία, ποια η σχέση με άλλες εταιρείες, τι γίνεται τέλος πάντων δεν έλαβα από πουθενά με αποτέλεσμα σε διάφορα τηλεφωνήματα να απαντώ με τα γελοιοδέστατα «δε έχω γνώση», «δεν είμαι υπεύθυνη γι’αυτό το θέμα» ή ακόμα χειρότερα να απολογούμαι και να λέω ψέματα.
δ. Από τις πρώτες μέρες στη δουλειά υπάρχει από παντού η προειδοποίηση «μην τους πιστέψεις ό,τι κι αν σου πουν», «ψάξε για άλλη δουλειά» και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1. Το αφεντικό μου τις περισσότερες μέρες δε μου λέει καλημέρα απλώς μου ζητάει κατευθειαν να του παραγγείλω το καφεδάκι του γιατί το δικό του το χεράκι μάλλον δεν μπορεί να το κάνει.
2. Το ίδιο αφεντικό μου ζητάει λεφτά για τσιγάρα και για καφε (για δεύτερη φορά τον ίδιο μήνα) με την απλή δικαιολογία ότι δεν έχει καθόλου και χωρίς να κάνει κανένα λόγο για να τα επιστρέψει
3. Το προαναφερθέν αφεντικό μου ξεμένει από βενζίνη και μου ζητάει να πάω να βρω βενζινάδικο, μπιτόνι και βενζίνη και να πάω να τον γεμίσω (μαντέψτε ποιος πληρώνει τη βενζίνη!!!)
4. Το άλλο αφεντικό μού ουρλιάζει πάνω από το γραφείο μου και παραλογίζεται μέσα στον πανικό του να αποφύγει όλες τις επιταγές που του ζητάω για τους άπειρους οφειλέτες ενώ εξυπακούεται ότι μου αρνείται τα 10 ευρώ για το ταξί που του ζήτησα εγώ (η έκφραση του προσώπου του έμοιαζε σαν και να του ζήτησα εκατομμύριαααα). Μάλλον επειδή μόλις γύρισε από ταξιδάκι αναψυχής στο Παρίσι είναι κουρασμένος.
5. Επιμένει να στολίσουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο εν μέσω καταστροφής και επικείμενης χρεωκοπίας.
6. Το ίδιο αφεντικό εξαπολύει απειλές για τους υπόλοιπους υπάλληλους μέσω εμού ενώ ταυτόχρονα το μάτι είναι γουρλωμένο και το σαλάκι έτοιμο για εκσφενδονισμό κι ενώ εγώ νευριάζω με την εντελώς ανήθικη τακτική του, κρατιέμαι να μη γελάσω με αυτή την «εκφοβιστική» φάτσα που αντικρίζω μπροστά μου από ένα άτομο που έχει χάσει εδώ και καιρό κάθε ίχνος σεβασμού σου.
7. Το προηγούμενο αφεντικό (αυτό με τον καφέ, τα τσιγάρα και τη βενζίνη) παραιτείται μια φορά τουλάχιστον το μήνα για εντυπωσιασμό και επιστρέφει λέγοντας... τίποτα, αλλά έχοντας τσεπώσει το κατιτίς του από το έτερο boss που τυχαίνει να διαχειρίζεται και το χρήμα!
8. Με το νέο έτος γίνεται μία πολύ επικοδομητική συζήτηση για το μέλλον της εταιρείας και με αφορμή κυρίως τον σχεδόν αρνητικό τζίρο της εταιρείας τα αγαπημένα μου αφεντικά μου ζητούν να δεχτώ 200 ευρώ μείωση του μισθού μου την οποία φυσικά θα καλύψω με ποσοστά από τον (ανύπαρκτο) μηνιαίο τζίρο.

Φανταστικό μου αφεντικό
Πόσο σ’αγαπώ
Ό,τι κι αν σου πω
Δεν είναι αρκετό
Θέλω να σε υπηρετώ
Με πάθος φοβερό
Να σου φτιάχνω τον κάφε
Να πληρώνω τον μπουφέ
Να σου στήνω το κωλί
Και να σ’ευχαριστώ πολύ

Λαλαλαλαλα

Τσακίστεεεεεε τουςςςςςςς

Δυστυχώς έχω να σας ανακοινώσω πως παραιτήθηκα, το ξέρατε θα μου πείτε ή και να μην το ξέρατε το φανταζόσασταν. Άρα δεν έχω πολλά άλλα νέα γεγονότα να προσθέσω εκτός από κάποια που μπορεί να ανασύρω από κάπου βαθιά που τα έχω απωθήσει. Συνεπώς, έτσι για να υπάρχει μια συνέχεια, καλώ τους αναγνώστες μου (το τεράστιο αυτό πλήθος κυρίως αγνώστων) να εκφράσει τις δικές του παρόμοιες εμπειρίες και να βραβεύσουμε το καλύτερο χειρότερο αφεντικό!