Wednesday, 25 January 2012

"Πολύ αργός για να πεθάνει"

πέθανε! πέθανε! ΠΕΘΑΝΕ! ο μέντορας, ο δάσκαλος, ο αρχηγός!
στεναχωρήθηκες? εγώ καθόλου και επιχειρηματολογώ για να μην παρεξηγηθώ:

1. είχα κοιμηθεί στο μετέωρο βήμα του πελαργού, παρόλο που αναγνωρίζω
πως είναι καλή ταινία (μπορώ να κάνω κι αλλιώς;)
2. είδα τρεις ταινίες του τότε για το ΕΚΚ και τις τρεις στο γρήγορο
γιατί βαριόμουν...
3. γιατί δεν γινόταν απλώς φωτογράφος; (επειδή όλοι λένε "τι ωραία
φωτογραφία...." που εντάξει είναι...)
4. τον είχα γνωρίσει από κοντά φυσικά γιατί κινούμαι στο χώρο του
κινηματογράφου (ήμουν και σκριπτ κάποτε) και ήταν πολύ αγενής απέναντί
μου και ψωνισμένος. Ημασταν οι δύο μας μόνο γιατί είχε έρθει στο
γραφείο απόγευμα για να ελέγξει αν ψηφιοποιήθηκε καλά μια ταινία του.
5. όλοι στο ΕΚΚ λέγαν συνέχεια πόσο τσιγγούνης ήταν, κακό αφεντικό και
γενικώς αντιπαθής
6. ε τί άλλο πια
7. να πεθάνει ο kusturica ναι. εκεί να στενοχωρηθώ ναι.

4 comments:

  1. Καυστική την βρίσκω την ανάρτηση. Οκ και εγώ λέω να πεθάνει ο Καζαντζίδης (μια συνήθεια που υιοθέτησα μετά τον θάνατό του βεβαίως βεβαίως), αλλά τώρα σκέψου (πέρα από τις ταινίες (ή τα φωτογραφικά φιλμ καλύτερα) δεν είναι μεγάλη κατάρα να σε πατήσει ειδικός φρουρός με τη μηχανή του;; Ούτε σε πορεία δεν ήτανε ο κακομοίρης ο Θόδωρος. Θεός σ(υ)γχωρεσ' λέω εγώ και νομίζω ότι έδωσε άλλο νόημα στο "θάνατο θέλω να 'χω τραγικό, να πέσει μια χελώνα στο κεφάλι μου...θάνατο θέλω να 'χω τραγικό να πέσω ο εδικός φρουρός πάνω μου"

    ReplyDelete
    Replies
    1. Παραδέχομαι την γκαντεμιά και συμφωνώ ότι η κατάρα είναι μεγάλη και οφείλω να πω ότι μπορεί και να σ(υ)γχωρεθεί τελικά έτσι όπως έγινε. Και επίσης παραδέχομαι ότι κάποιες από τις πρώτες ταινίες του είναι καλές μάλλον και ότι έχουν σημαδέψει ανθρώπους, όπως έναν Ιταλό γνωστό μου ή τον αδελφό μου. Παρόλ' αυτά εμμένω στην άποψη ότι όταν πεθαίνει ένας μη συμπαθητικός άνθρωπος και όχι σε μικρή ηλικία δεν θα δακρύσω!εδω βέβαια κλαίω γι' άλλα κι άλλα θα μου πείτε αλλά τι να κάνεις....

      Delete
  2. Βλέπε Δανικά αγαπητή μου! δεν είσαι μόνη στον κόσμο (και ναι ούτε εγώ κλαίω...)«Δεν θέλω να υπογράψω αγιογραφία, αλλά όλη την αλήθεια. Οπως την έζησα και την άκουσα από τους συνεργάτες του. Στα γυρίσματα για τον «Μεγαλέξαντρο» πάνω στα βουνά και τα χιόνια το συνεργείο τρέμει από το κρύο και από την πείνα. Η τροφοδοσία της παραγωγής, που την είχε αναλάβει η Φοίβη, μέλλουσα κυρία Αγγελοπούλου, γινόταν με το σταγονόμετρο. Ετσι κάποιοι από το συνεργείο έγραψαν στον τοίχο «Ο Θόδωροςκαι η καταραμένη Φοίβη». Τρία λοιπόν τα κουσούρια του: η παροιμιώδης τσιγκουνιά του.Η αθεράπευτη αλαζονεία του. Πράγμα που τον έκανε να μιλάει σχεδόν περιφρονητικά όχι μόνο για τους έλληνες συναδέλφους του, αλλά και για αρκετούς μεγάλους. Και το τρίτο η εμμονή του στο ίδιο αισθητικό μοτίβο. Με αποτέλεσμαοι τελευταίες του ταινίες, αποχυμωμένες από ζωντάνια και ουσία, να θυμίζουν, ως σχήμα, την προσωπική του αισθητική. Ομως ουδείς, ακόμα και ένας Τεό, αλάνθαστος»!

    ReplyDelete