Το ιντερβιού!

Και βάζει ταγεράκι το κοριτσάκι

Και πάει κουνιστό και λυγιστό το τακουνάκι

Φτάνει στο σημείο το σωστό

Και τουαλέτα αναζητάει στο λεπτό

Τα παγκόσμια τα starbucks τα καφέ

Σώζουνε τον κόσμο με σουξέ

Είναι η ώρα του ιντερβιού

Και δεν υπάρχει ούτε ένα ντεζαβού

Η μια κυρία αυστηρή ή άλλη πιο καλή

Σαν τις ταινίες με ανατροπή

Ίδρωτας τρελός τρέχει στη μασχάλη με πάθος

Κι η μπλούζα η δανεική σημαδεύεται σε βάθος

Ε: Μήπως στρεσάρεστε εύκολα?

Α: σε καμία περίπτωση! δεν βάζω ποτέ τα κλάματα στη δουλειά, δεν ιδρώνω ποτέ και ξέρω και να επιβάλλω αυτό που θέλω!

Ε: το μεγαλύτερο πλεονέκτημά σας?

Α: ότι ποτέ δεν θα κάνω αυτή την ερώτηση όταν πάρω τη δουλειά σας

Τέλος. Όλα καλά. Η ψευδαίσθηση της επιτυχίας διάχυτη. Οι φίλοι ενημερώνονται για το επίτευγμα τούτο. Χαλάλι τα έξοδα, το μάφιν του starbucks, τα τακούνια και ο ιδρώτας. Δύο μέρες μετά, το ηλεκτρονικό γράμμα το απορριπτικό έρχεται και το ντελίριο σταματά. Ενημερώνονται οι φίλοι, οι γονείς και οι λοιποί γνωστοί. Πάει κι αυτό. Ησυχία μέχρι το επόμενο…

Όταν γίνω αφεντικό θα γίνει χαμός!!

Blod, tears and sweat!!!

Πηγαίνοντας σχεδόν καθημερινά σε συνέδρια που πραγματοποιούνται ανά την Αττική αντικρίζουν πολλά τα μάτια μου κι ακούνε πολλά τ’ αυτιά μου που κρίμας είναι να μην τα καταγράψω γιατί γερνάμε κιόλας και ξεχνάμε. Άσε που είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι κανείς από τους ενδιαφερόμενους δεν πρόκειται να διαβάσει ποτέ αυτό το κείμενο, όποτε μιλάμε εκ του ασφαλούς.

Ξεκινάμε λοιπόν:

- Αυτοί οι επιστήμονες (διαφόρων πεδίων, συλλεκτών πλείστων πτυχίων και ενίοτε αγοραστών ποικίλων βαφών μαλλιού) που είναι συμπαθείς μέχρι ενός σημείου. Χάρη μας κάνουν γενικώς που μας μιλούν αλλά παραμένουν συμπαθείς.

- Η κυρία επιστημόνισσα-φιλοσόφισα που καταχάρηκε που της δώσαμε σημασία και θέλει να δημοσιεύσει ό,τι έχει και δεν έχει ηχογραφήσει ή βιντεοσκοπήσει στη ζωή της (αναλυτικότατο email που περιγράφει τις επιτυχίες της των δέκα τελευταίων χρόνων)

- Από τα highlights της οκτάμηνης τούτης εμπειρίας είναι φυσικά ο Batman! Τούρκος γιατρός, μέγας επιστήμων και αντίπαλος του Superman. Αλήθεια τον είδα με τα μάτια μου!

- Αυτοί που δεν θέλουν να τους δημοσιεύσουμε γιατί έχουν unpublished data. Δεκτόν αλλά σιγά μωρέ και ποιος θα τα δεί?

- Αυτοί που ξεπερνούν τον χρόνο ομιλίας τους, γίνονται εξαιρετικά βαρετοί, αγανακτούν όταν τους σταματούν και φεύγουν από την αίθουσα βαθιά προσβεβλημένοι.

- Οι επόμενοι ομιλητές από αυτούς που έχουν ξεπεράσει το χρόνο τους και έχουν φορτώσει άσχημα και άρα, έτσι για μούρη, ξεπερνούν κι αυτοί το δικό τους χρόνο.

- Οι κοντοί. Αγαπημένοι φίλοι κοντοί (ονόματα δε λέμε) μη με βρίσετε γι’ αυτήν την παρατήρηση. Σκεφτείτε απλώς ότι εσείς μέχρι τώρα δεν έχει τύχει να μιλήσετε πίσω από ένα podium και να μας χαρίσετε ένα εκπληκτικό πλάνο ματιών και στην καλύτερη και μύτης.

- Οι φαλακροί. Δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα, εκτός αν αντανακλούνται πάνω τους τα φώτα της αίθουσας. Γενικώς καλοί άνθρωποι, αλλά πάρα πολλοί και απλώς ήθελα να το αναφέρω.

- Οι διοπτροφόροι. Ένα 70% θα έλεγα.

- Οι κινέζοι. Έχουν δίκιο κάτι γνωστοί μου που δεν τους συμπαθούν. Χαμός! Άπταιστα αγγλικά, τρομερή ενέργεια, ατέρμονη διασκέδαση...

- Οι γραμματείες και διοργανωτές των συνεδρίων. Ποικίλουν από πολύ εξυπηρετικοί μέχρι πολύ μαλάκες. Ας μην αναφέρω ονόματα τουλάχιστον μέχρι τη λήξη της σύμβασης.

- οι μπουφέδες. Εξαιρετικοί!!! Μόνο το Hilton να αποφύγετε, ούτε ένα κεκάκι οι τσίπιδες

- Τα power points. Μα πώς κάναν διαλέξεις οι άνθρωποι τότε παλιά χωρίς την τεχνολογία?

Πάνε πέντε μήνες που έχει τελειώσει αυτή η ιστορία με τα συνέδρια, απλώς τώρα βρήκα το κείμενο και είπα να το αναρτήσω γιατί συγκινήθηκα κιόλας βρε παιδί μου! ωραίες εποχές, ατέλειωτες ώρες σε ξενοδοχεία, μουσεία, συνεδριακά κέντρα, πολύ βαρεμάρα, πολύ γκρίνια αλλά είχε και πλάκα εν τέλει! και λεφτά, για να μην ξεχνιόμαστε!