Συγκατοίκηση (αφιερωμένο...)!

Η μοναξιά στο σπίτι είναι καλό πράγμα. Ενίοτε. Ενίοτε πάλι όχι και τόσο. Ξαφνικά, μα εντελώς, αποφασίζεις να κάνεις κάτι που το είχες στο μυαλό σου ασχημάτιστο και να που με μία αφορμή γίνεται πραγματικό. Λένε, οι φήμες, οι άνθρωποι, οι μεγαλύτεροι, οι έμπειροι, πως η συγκατοίκηση είναι ρίσκο. Θα συμφωνήσω εν μέρει. Η συγκατοίκηση είναι ένα μεγάλο βήμα σε κάθε σχέση. Αν το κάνεις με το σωστό άνθρωπο (κλισέ ε?) θα πετύχει.

Συνταγή της καλής συγκατοίκησης:

α) Επιλογή συγκατοίκου. Αρκετά βασικό το να διαλέξεις έναν άνθρωπο που συμπαθείς τουλάχιστον, αν όχι αγαπάς, ώστε να μπορέσεις να δεχτείς κάποια ελαττώματά του όπως και αυτός, ακόμα καλύτερα αν δεν έχεις και δεν έχει κανένα, αλλά ως γνωστόν όλοι έχουμε.

β) Καθαριότητα. Οι κοινόχρηστοι χώροι είναι καθημερινή φροντίδα και των δύο. Το δωμάτιο του καθένα είναι off limits για τον άλλο.

β1) Παράμετρος της καθαριότητας. Αν τυχαίνει (πάντα τυχαίο παράδειγμα) ο ένας από τους δύο να είναι πιο τακτικός από τον άλλο, καλό θα ήταν να συμβιβαστεί ο άλλος και όχι ο τακτικός...

γ) Καλεσμένοι. Γκόμενοι, φίλοι, reunions επιτρέπονται αρκεί να είναι γνώστης της επικείμενης κατάστασης και ο έτερος συγκάτοικος.

δ) Επικοινωνία. Απαραίτητο είναι όποιο παράπονο υπάρχει να ειπώνεται αμέσως και να μη μένουν απωθημένα που μπορεί να εγείρουν καυγάδες και ηλίθια υπονοούμενα.

ε) Επικοινωνία no2. Καλό είναι να μένετε και μόνοι σας ενίοτε και να μην έχετε συνέχεια κόσμο ή να λείπετε από το σπίτι για να καταλάβετε ότι είστε οι δυο σας πλέον σε ένα κοινό χώρο.

στ) Έξοδα. Διαιρεμένα διά δύο. Δεν είπαμε να μοιράζετε το γάλα που πήρατε γιατί ξεμείνατε ξαφνικά, μιλάμε για τα χοντρά έξοδα του σπιτιού.

Eίναι λοιπόν δυνατόν να μην υπάρξει κάτι αρνητικό σε μια συγκατοίκηση! Τουλάχιστον στη δικιά μου. Εκείνες οι ωραίες στιγμές μοναξιάς που ακούς τη μουσική που θες, διαβάζοντας το βιβλίο σου ή μαγειρεύοντας γυμνός μπορείς ακόμα να τις έχεις ίσως πιο περιορισμένες, ίσως και όχι. Το τελευταίο εξαρτάται από την σχέση σου με τον συγκάτοικο. Εκείνες οι άσχημες στιγμές μοναξιάς που γυρνάς στο σπίτι μετά τη δουλειά και δεν έχεις σε ποιον να πεις τον πόνο σου για το αφεντικό σου, για την πολύ δουλειά ή για τον πελάτη που σε εκνεύρισε τελείωσαν. Α, εκτός αν δεν έχει καμία όρεξη ο άλλος να σε ακούσει, οπότε πρέπει να το σεβαστείς, τουλάχιστον για κανά μισάωρο!!

Σε γενικές γραμμές όμως έχεις ένα οικείο πρόσωπο που ανυπομονείς να δεις στο τέλος της μέρας, που όταν έχει αποκοιμηθεί όταν γυρίσεις του ρίχνεις μια κουβέρτα πάνω του και τον κοιτάς επίμονα μέχρι να ξυπνήσει και να τον πρήξεις με τα νέα σου, που γελάτε ή κλαίτε μαζί με τις βλακείες της τηλεόρασης, που κάνετε το τελευταίο και καλύτερο τσιγάρο της ημέρας με ένα ποτήρι κρασί, που βρίζετε αυτόν που σας πλήγωσε μαζί, που χαίρεται με τη χαρά σας χωρίς ζήλιες μέσα στη μαύρη νύχτα, που μοιράζεστε τα ψώνια και τη διασκεδαστική εβδομαδιαία επίσκεψη στο super market. Και όλα αυτά είναι που έχουν σημασία.

Δε λέω, υπάρχουν άνθρωποι που θα πουν ότι αυτά συμβαίνουν πολύ σπάνια και ότι γενικότερα υπάρχει γκρίνια, διαφωνίες, προβλήματα οικονομικά ή καθαριότητας ή συνεννόησης ή τελος πάντων τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα και η σχέση είναι τελείως επιφανειακή και μπλα μπλα μπλα. Μπορεί να συμβαίνουν κι αυτά αλλά δικό μου είναι το κείμενο, δικιά μου η εμπειρία κι ό,τι θέλω γράφω!!!!

100 χρόνια από τον θάνατο του Mark Twain

Ένα κείμενο για τον Mark Twain γιατί πρόσφατα, και κάπως καθυστερημένα, διάβασα έργα του γεμάτα κοινωνικό και θρησκευτικό σαρκασμό, γρήγορα, καλογραμμένα και αστεία και κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να είχα σταματήσει τότε παλιά στον Τομ Σώγιερ και τον Χακλμπέρυ Φιν.

Μετά ανακάλυψα μέσω της Guardian ότι εκδόθηκε αυτό το Νοέμβριο ο πρώτος τόμος της αυτοβιογραφίας του. Το ότι πάει καιρός που σταμάτησε να συγγράφει δεν έχει καμία σημασία. Ο ίδιος είχε ζητήσει να εκδοθεί 100 χρόνια μετά το θάνατό του για να μην παρεξήγηθει με ανθρώπους σύγχρονούς του που μπορεί να τους εκθέτει και όταν ο ίδιος θα είναι πια "dead, unaware and indifferent".

 

Η αυτοβιογραφία περιέχει άρθρα και κείμενα που περιγράφουν τον τρόπο που βλέπει διάφορες καταστάσεις, κείμενα που αναφέρονται στην ιστορία της οικογένειάς του, στην παιδική του ηλικία, στην εν μέρει ταύτισή του με τον Tom Sawyer, στη μετέπειτα ζωή του, στα βίαια περιστατικά που έγινε μάρτυρας όσο μεγάλωνε και σε άλλες λεπτομέρειες άγνωστες μέχρι τώρα όπως ερωτικές σχέσεις, πολιτικές πεποιθήσεις, θρησκευτικές αμφιβολίες.

Η ζωή του

  I was born modest‚ but it didn’t last 

Γεννήθηκε ως Sam Clemens στις 30 Νοεμβρίου του 1835 και μεγάλωσε στο Μιζούρι, Χάνιμπαλ. Από τα 16 του άρχισε να δουλεύει σε πόστα σχετικά με τον τύπο και τη δημοσιογραφία αλλά και ως κυβερνήτης ατμόπλοιου, ανθρακωρύχος, αποτυχημένος στρατιώτης (2 βδομάδες κράτησε) και κάπου στα 20 τόσα του ξεκινάει σε εφημερίδα της Βιρτζίνια να υπογράφει ως Mark Twain. Το ψευδώνυμο αυτό γεννήθηκε από την εμπειρία του ως καπετάνιος μιας και δηλώνει την κραυγή του καπετάνιου του ποταμόπλοιου που δείχνει ότι βρίσκεται σε ασφαλή ύδατα. Sam Clemens a.k.a. Mark Twain

Βιβλία άρχισε να εκδίδει αφού είχε καθιερωθεί σαν δημοσιογράφος και σαν πολύ πετυχημένος stage performer μέσω πλήθος διαλέξεών. Για 20 χρόνια δημιούργησε πολλά σημαντικά έργα, δοκίμια, μυθιστορήματα, διηγήματα, αυτοβιογραφικά, ταξιδιωτικά αγγίζοντας θέματα ρατσισμού και κοινωνικής ιστορίας, κλασσικά για όλους αλλά γραμμένα με έναν βαθύ αμερικανισμό (με την καλή έννοια). Γράφει για θέματα που απασχολούν τους αμερικάνους ή θέματα που θα έπρεπε να τους απασχολούν, χαρακτηριστικά της κοινωνίας τους, ζει σαν αμερικάνος και αποζητά την προβολή, το θαυμασμό, τη διασημότητα. Είναι ο αμερικανός νάρκισσος.

Μεγάλος κερδοσκόπος και οπορτουνιστής εκμεταλλευόταν κάθε μέσο διαφήμισης και προβολής του. Έκανε το ψευδώνυμό του εμπορικό σήμα, έφτιαξε επιτραπέζιο παιχνίδι με το όνομά του, ξεκίνησε 3 πατέντες και διάφορες επιχειρήσεις που κατά κύριο λόγο απέτυχαν μεταξύ των οποίων η Paige τυπογραφική μηχανή και έφτασε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας το 1894.

Στην πορεία της ζωής του τιμήθηκε πολλές φορές ενώ ταυτόχρονα δέχτηκε κριτική και αμφισβήτηση. Στη βιογραφία του μιλάει με τη μεγαλύτερη αγάπη για τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του και κυρίως για την μεγαλύτερη κόρη του που πέθανε από μηνιγγίτιδα σε ηλικία 24 χρονών. Τραγικά, λίγο πριν πεθάνει ο ίδιος χάνει κι άλλη μία κόρη το 1909 ενώ το 1904 έχει ήδη πεθάνει η γυναίκα του και ο μικρότερος γιος του σε ηλικία 2 ετών. Ταλαντούχος άλλα άτυχος...

Ο Mark Twain, ο πατέρας της Αμερικανικής λογοτεχνίας σύμφωνα με τον William Faukner, πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 21 Απριλίου του 1910 σε ηλικία 75 ετών.

Το έργο του

If books are not good company‚ where will I find it?

Η γραφή του Mark Twain είναι γεμάτη χιούμορ, σαρκασμό και κριτική προς την αμερικάνικη κοινωνία ενώ το σύνολο των κειμένων του δεν είναι ακριβώς γνωστό καθώς ακόμα συλλέγονται από ομιλίες του και άρθρα σκορπισμένα και με άλλα ψευδώνυμα. Επίσης πολλά κείμενα δεν είχαν εκδοθεί όσο ζούσε είτε γιατί κανείς δεν τα εξέδιδε είτε γιατί ο ίδιος ήθελε να προστατέψει τη φήμη του.

Μεγάλο μέρος του έργου του καταλαμβάνουν τα ταξιδιωτικά χρονογραφήματα γραμμένα και αυτά με ιδιαίτερο χιούμορ και υλικό από προσωπικά του ταξίδια. Γνωστός είναι κυρίως για τα δύο του βιβλία οι περιπέτειες του Tom Sawyer (το γνωστό αγόρι που στην ουσία είναι σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Μαρκ Τουαίην) και οι επίσης περιπέτειες του Huckleberry Finn.

Όλη η αμερικανικη λογοτεχνία κατάγεται από ένα βιβλίο... το Huckleberry Finn κατά τον Hemingway.

Ο Huck Finn είναι το πιο αγαπημένο βιβλίο της Αμερικής αλλά ταυτόχρονα και το πιο απαγορευμένο. Βαθιά αντιρατσιστικό βιβλίο με ήρωες ρατσιστές, που χρησιμοποιούν τη λέξη νέγρος συνέχεια και μία χυδαία, αργκό γλώσσα είναι συχνά η αίτια εορτασμού και αποδοχής του κοινού αλλά και αυστηρής κριτικής ενός συντηρητικού, στενόμυαλου κοινού. Επιπλέον αυτό το βιβλίο εκφράζει καλύτερα από πολλά την χαρακτηριστική για την αμερικάνικη κοινωνία αμφιθυμία σε σχέση με την ατομικότητα και την ομαδική ευθύνη, ενα θέμα που ισχύει μέχρι σήμερα. Ο Huck Finn απαγορεύτηκε κάποια στιγμή σε όλες της Πολιτείες της Αμερικής και ο ίδιος το αντιμετώπισε φυσικά με χιούμορ μιας και μόνο καλό του έκανε αυτός ο ντόρος γύρω από την απαγόρευση.  

Άλλα διάσημα έργα του είναι το πρώτο του (The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County), Ο πρίγκηπας κι ο Φτωχός (με εμφανή σχολιασμό και κριτική των ταξικών σχέσεων), το Personal recollection of Joan of Arc, το οποίο παρά την κριτική που δέχτηκε είναι το βιβλίο για το οποίο ο ίδιος είναι πιο περήφανος και πολλά άλλα αν κρίνουμε το διάσημα έργα με υποκειμενικά κριτήρια!!

Οι απόψεις του

 Don’t go around saying the world owes you a living. The world owes you nothing. It was here first.

Αντι-ιμπεριαλιστής. Αρχικά ως γνήσιος Αμερικάνος πίστευε στην απελευθερωτική δύναμη των αμερικανών στρατών διαφόρων καταπιεσμένων αλλά σιγά σιγά, καθότι έξυπνος άνθρωπος, αντιληφθηκε την κοροϊδία και την πραγματική πρόθεση κατάκτησης των διαφόρων λαών και έγινε σθεναρός αντι-ιμπεριαλιστής, πρόεδρος μάλιστα σχετικού συνασπισμού. Άργησε βέβαια λίγο. Όλα αυτά συνέβησαν τα 11 τελευταία χρόνια της ζωής του με αφορμή τον πόλεμο με τις Φιλιππίνες. Καταδίκασε φυσικά και άλλες ιμπεριαλιστικές πολιτικές όπως της Μεγάλης Βρετανίας και κάθε παρόμοια στάση αιτιολογούμενη στον εκχριστιανισμό λαών. "I don't think the prayer will be published in my time. None but the dead are permitted to tell the truth" είπε σχετικά με αντιπολεμικά κείμενα του που αρνούνταν να του δημοσιεύσουν. Υπέρμαχος των επαναστάσεων γιατί όπως έλεγε υπάρχουν επαναστάτες μόνο εκεί που υπάρχουν καταπιεστικές και ανυπόφορες καταστάσεις.

Μαχητής της ισότητας. Υπέρμαχος της χειραφέτησης και της άρσης διαφόρων απαγορευτικών μέτρων. Ήταν υπέρ των δικαιωμάτων της γυναίκας αν και κατηγορήθηκε και ως μισογύνης υποστήριζε και έμπρακτα το κίνημα των σουφραζέτων. Πολιτικά υποστήριζε τους εργατικούς και έγραφε θετικά για τα σωματεία. Ηταν μεταξύ άλλων ενάντια στην χρήση ζώων ως πειραματόζωα. Σθεναρός μαχητής της ισότητας, κατά του ρατσισμού και της αδικίας σε μία εποχή που οι μαύροι στην αμερική αντιμετώπιζαν πολύ σοβαρά προβλήματα και ο ίδιο ήταν μεγαλωμένος σε μια πολιτεία που επικρατούσε το καθεστώς της δουλείας.

Πιστός αλλά όχι πρόβατο. Κατα βάση πρεσβυτεριανός αλλά με πολλές κριτικές απόψεις για το θέμα της θρησκείας, πίστευε σε μία ανώτερη δύναμη αλλά όχι στη λειτουργία των ιεραποστόλων ή του εκκλησιαστικού συστήματος. Μέχρι το τέλος της ζωής του αμφιταλαντευόταν για διάφορες πτυχές της θρησκείας και της πίστης αλλά ήταν σίγουρος, όπως φαίνεται και σε αυτή την τελευταία αυτοβιογραφία του ότι η θρησκεία μας είναι φρικτή και εγκληματική.

Μεγαλώνοντας, το έργο του γίνεται πιο σκοτεινό όπου αμφισβητεί την ίδια την ανθρώπια της ανθρώπινης φυλής.  Έκρινε τις τρέχουσες καταστάσεις της κοινωνίας με αφορισμούς μπροστά από τον καιρό του, ενώ περιέχουν τα γραπτά του κοινωνικό και πολιτικό θυμό και για τη διαφθορά του κράτους και του καπιταλισμού με τους άπληστους και του βαρόνους του μονοπωλίου.

Bιβλία του Mark Twain που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά

-Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ (άπειρες εκδόσεις)

-Οι περιπέτειες του Χωκ Φιν (επίσης πάρα πολλές εκδόσεις και λογικό το βρίσκω)

-Καν – καν γάτες και πόλεις από στάχτη (The Innocents abroad) (μα ποιος μεταφράζει τους τίτλους?) (ταξιδιωτική λογοτεχνία. Εκδ. Ασβός,

-Πρίγκηπας και φτωχός (άλλο κλασσικό των παιδικών μας χρόνων, αχχ)

-Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου (ναι ναι σωστή η μετάφραση. Μυθιστόρημα. Εκδ. «Γράμματα» δόθηκε μαζί με την ελευθεροτυπία κάποια στιγμή, εκδ. DeAgostini Hellas πάλι εκτός κυκλοφορίας, κυκλοφορούσε στα περίπτερα κάποια άλλη στιγμή, εκδόσεις Γράμματα κανονικά κυκλοφορεί)

-Τι είναι ο άνθρωπος και άλλα κείμενα (εκδ. Printa, ενδιαφέρον θα είναι αυτό!)

-Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας και άλλες ιστορίες των Πρωτοπλάστων (δόθηκε με το Ποντίκι εκτός εμπορίου, εκδόσεις Νάρκισσος και εκδόσεις Καστανιώτης κυκλοφορούν κανονικά)

-Καθήκοντα ταξιδιωτικού πράκτορα: και άλλα διηγήματα (εκδόσεις Ποταμός, περιλαμβάνει κι αυτό με το βάτραχο)

-Γράμματα απ’ τη γή (εκδ. Νεφέλη, σειρά επιστολών)

-Σκέψεις για την επιστήμη του αυνανισμού (εκδ. Περίπλους, κι αυτό ενδιαφέρον ακούγεται...)

-Ο μυστηριώδης ξένος (μυθιστόρημα, εκδ. Ζήτρος, εκδ. Καστανιώτης)

-Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας και άλλα διηγήματα (εκδ. Πατάκης)

-Πως να διηγηθείτε μια ιστορία και άλλα διηγήματα (εκδ. Πατάκης)

-Απίθανες ιστορίες (Your personal Mark Twain), (εκδ. Σύγχρονη εποχή)

-Ο άνθρωπος που διέφθειρε το Χάντλεϊμπεργκ (εκδ. Καστανιώτης, μυθιστόρημα)

-Χιουμοριστικά διηγήματα (εκδόσεις Ηριδανός)

Fables ...και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

Μήπως δεν τελείωσαν έτσι ακριβώς όλα τα παραμύθια? Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ τι έγινε η κοκκινοσκουφίτσα όταν μεγάλωσε κι αν της έμειναν ψυχολογικά προβλήματα από εκείνη την ιστορία με τον κακό λύκο; Σε ποιο σπίτι μένουν τα τρία μικρά γουρουνάκια, και ποια η σχέση τους πλέον με τον ίδιο ίσως κακό λύκο; Ο πινόκιο κατάφερε να παραμείνει αληθινό αγοράκι και είναι άραγε πιο ευτυχισμένος; Η πεντάμορφη και το τέρας είναι μαζί ακόμα, και το τέρας είναι ακόμα τόσο τερατώδες όσο ήταν; Ο πρίγκηπας που αγάπησε τη Χιονάτη, την Ωραία Κοιμωμένη και την Σταχτοπούτα είναι το ίδιο πρόσωπο, και τι χαρακτήρας είναι τέλος πάντων;

Ήρωες γνωστοί από τα κλασικά παραμύθια, από λαϊκούς μύθους διαφόρων χωρών, από τη μυθολογία και τη λογοτεχνία αλλά και κάποιοι πρωτοεμφανιζόμενοι έχουν μαζευτεί στη Νέα Υόρκη του σήμερα σύμφωνα με το κόμικ Fables. Από τότε που ζούσαν στον παραμυθένιο τους κόσμο τα πράγματα άλλαξαν. Ο αντίπαλος (έτσι γενικά κι αόριστα) τους κυνήγησε, κάποιοι αιχμαλωτίστηκαν, κάποιοι σκοτώθηκαν στη μάχη και οι περισσότεροι κατάφεραν να καταφύγουν στην Νέα Υόρκη όπου δημιουργήσαν μια κοινωνία καινούρια, την Παραμυθούπολη και ζουν ανάμεσα στον κόσμο των απλών ανθρώπων, προσπαθώντας να κρατήσουν την αληθινή τους ταυτότητα κρυφή.

Οι αγαπημένοι και μη ήρωες απέκτησαν εκτός από καινούριους γείτονες και όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες και συνήθειες. Μίση, πάθη, έρωτες, οικογενειακοί καυγάδες, προδοσίες και ό,τι άλλο συμβαίνει στους κοινούς θνητούς ξαφνικά περιγράφει και τη ζωή των παραμυθιών. Μέσα σε όλα αυτά βέβαια εμφανίζονται αναπόφευκτα και διάφορα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα μιας σύγχρονης κοινωνίας, γνώριμα σε όλους. Ο άτυπος δήμαρχος αυτής της κρυφής κοινότητας είναι μια βιτρίνα χωρίς καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα ενώ τα νήματα της εξουσίας κινεί η υφιστάμενή του Χιονάτη. Η πάλη των τάξεων είναι και αυτή παρούσα. Οι πλούσιοι έχουν εξουσία και είναι αρκετά διεφθαρμένοι ενώ οι φτωχότεροι κάτοικοι δεν έχουν και μεγάλο λόγο στα πράγματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρίγκηπας που είναι υπερόπτης και όμορφος κυνηγάει και βρίσκει το χρήμα και τη δύναμη, ενώ εκείνος ο πρίγκηπας με την ταπεινή καταγωγή του βατράχου, είναι ένας απλός πλην τίμιος επιστάτης (αφήστε που του έχει μείνει το κουσούρι και τρώει μύγες ακόμα).

Κοινωνικός ρατσισμός επικρατεί και εδώ καθώς οι ήρωες που δεν έχουν ανθρώπινη μορφή μένουν στο περιθώριο, χωρίς αυτό να θεωρείται ακραίο από την κεντρική εξουσία και την υψηλή τάξη, απλώς αναγκαίο. Τα τρία μικρά γουρουνάκια είναι σχεδον εξόριστα μαζί με πολλούς άλλους χαρακτήρες σε μια φάρμα ελεγχόμενη από την κεντρική διοίκηση, μακριά από το κέντρο της πόλης και την «κανονική» ζωή των υπολοίπων. Το φυσικό επακόλουθο είναι οι κάτοικοι της φάρμας κάποια στιγμή να εξεγερθούν. Η καταστολή φυσικά είναι άμεση αφού βέβαια χυθεί και το αίμα αθώων, αλλά μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για αμερικάνικο κόμικ όπου βέβαια οι περιθωριακοί δεν γίνεται να επικρατήσουν της επίσημης εξουσίας.

Τα αρνητικά και τα θετικά της ανθρώπινης υπόστασης είναι όλα εδώ δοσμένα σε ήρωες που δεν περιμέναμε να βγουν από τα συγκεκριμένα όρια και τους μονόπλευρους χαρακτήρες που τους είχαν προσδώσει οι αρχικοί δημιουργοί τους. Η Χιονάτη, το θύμα της βασίλισσας είναι πλέον σκληρή και δίκαιη ενώ κουβαλάει κάποια κόμπλεξ από την ιστορία με τους εφτά νάνους καθώς και πίκρα μάλλον για τους άντρες. Οι παλιές ιστορίες αναφέρονται συχνά αλλά με αρκετή δόση χιούμορ συνήθως, ειρωνικών σχολίων αλλά και ως εκβιαστικά τεκμήρια. Ο κακός λύκος πλέον έχει ανθρώπινη μορφή καπνίζει πολύ και είναι λίγο μυστήρια προσωπικότητα, αλλά έχει αφήσει πίσω του τις κακές συνήθειες. Είναι ένας καλός σερίφης που μάχεται για το καλό όλων και έχει έντονα συναισθήματα, από κατάθλιψη (σχεδόν) έως και έρωτα για μία από τις συμπρωταγωνίστριές του.

Όσο εξελίσσεται το κόμικ το ψυχογράφημα όλο και περισσότερων χαρακτήρων σχηματίζεται. Σε κάθε τόμο λοιπόν της σειράς παρακολουθούμε τη ζωή των κατοίκων της Παραμυθούπολης και τα εσωτερικά κουτσομπολιά πλάι με τα σημαντικά γεγονότα όπως μία εξαφάνιση, μία εξέγερση, την άφιξη νέων παραμυθιών και ούτω καθεξής. Ταυτόχρονα παρεμβάλονται τεύχη που παρουσιάζουν ιστορίες από το παρελθόν των ηρώων όταν ακόμα ζούσαν στα βασίλειά τους και βοηθούν την εξέλιξη της ιστορίας ή δίνουν απλώς περισσότερα στοιχεία για τους πρωταγωνιστές.

Η όλη σύλληψη βρίσκω προσωπικά ότι είναι πάρα πολύ καλή και ότι έχει δοθεί πολύ σωστά και θεωρώ ότι κάθε τεύχος σε κρατάει για δύο λόγους. Πρώτον γιατί υπάρχει σενάριο και έχεις σχετική αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω και δεύτερον γιατί οι χαρακτήρες σού είναι γνώριμοι και έχει πλάκα και ενδιαφέρον να τους συναντάς όλους μαζί, μετά από τόσα χρόνια, σε τόσο διαφορετικό περιβάλλον, και με απρόβλεπτες συμπεριφορές.

Το Fables έχει κερδίσει από το 2003 μέχρι σήμερα 12 Eisner βραβεία, από τα πιο σημαντικά στο χώρο των κόμικς. Συγγραφέας και δημιουργός είναι ο  Bill Willingham, ο βασικός σχεδιαστής είναι o Mark Buckingham και μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί 85 τεύχη χωρισμένα σε 13 τόμους ενώ ο επόμενος τόμος αναμένεται στις 7 Δεκεμβρίου. Στα ελληνικά έχει μεταφραστεί μόνο ο πρώτος τόμος από τις εκδόσεις Anubis το Γενάρη του 2010 και ελπίζουμε σύντομα στον επόμενο.

Η πορεία ενός ανέργου προς την επιτυχία και πάλι πίσω

Έληξε η σύμβασή σου και μετά από τέσσερα χρόνια εργασίας βρίσκεσαι στον αγαπημένο, γνωστό σε όλους ευρύ κλάδο της ανεργίας. Ο μήνας είναι Ιούλης, το καλοκαίρι μπροστά, οι λογαριασμοί πληρωμένοι και δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Εξάλλου έχεις δυο πτυχία, γνωρίζεις τρεις γλώσσες, χρησιμοποιείς υπολογιστή (ποτέ δεν στρώθηκες για εκείνο το ρημάδι το ecdl αλλά δεν πειράζει), έχεις επαγγελματική εμπειρία άρα είσαι ένα κελεπούρι. Σωστά? Φυσικά και λάθος. Να σηκώσουν το χέρι όσοι κατέχουν όλα αυτά τα προσόντα και ακόμα περισσότερα και τρέχαμε μαζί στις καφετέριες όλα τα πρωινά!! 

Ο Σεπτέμβρης είναι εδώ και ξεκινά η τρομερή αναζήτηση της αγίας δουλειάς. Στην αρχή υπάρχει μια διάχυτη αισιοδοξία. Τι κι αν οι μισοί σου φίλοι είναι άνεργοι, τι κι αν εταιρείες και μαγαζιά βάζουν λουκέτο το ένα μετά το άλλο, τι κι αν το κράτος βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, εσύ πιστεύεις –για κάποιο περίεργο λόγο- ότι θα βρεις δουλειά άμεσα. Την πρώτη βδομάδα στέλνεις ωραιότατα βιογραφικά μαζί με περίτεχνα γραμμένες συνοδευτικές επιστολές σε όλες τις εταιρείες και φορείς που ονειρεύεσαι να εργαστείς. Τη δεύτερη βδομάδα, ελάχιστα απογοητευμένη από τις πρώτες απορρίψεις (ακόμα δεν έχεις φανταστεί ότι θεωρείσαι και τυχερή ακόμα και που λαμβάνεις γράμματα απόρριψης και δεν σε αγνοούν παντελώς) αρχίζεις να απευθύνεσαι σε οργανισμούς που δεν πολυκαίγεσαι να εργαστείς αλλά δε βαριέσαι, καλά θα είναι.

Την τρίτη βδομάδα τα πράγματα γίνονται λίγο σκούρα. Από τη μία έχουν εξαντληθεί όλες οι αγγελίες και οι οργανισμοί που σε ενδιαφέρουν έστω και λίγο, από την άλλη η οικογένεια αρχίζει να πιέζει με τις γνωστές ρήσεις «εγώ στην ηλικία σου...», «μέχρι πότε θα σε χαρτζιλικώνουμε» κ.λ.π. ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζεις το δίκιο τους, στέλνεις βιογραφικά οπουδήποτε, προβληματίζεσαι για το μέλλον σου, ξεσπάς στο φίλο σου και το χειρότερο αρχίζεις να νιώθεις άχρηστη. Κάπου εκεί την τέταρτη βδομάδα που ξεκινάς μαθήματα μαγειρικής μέσω της τηλεόρασης, κλαις τα βράδια με δακρύβρεχτες τηλεοπτικές σειρές και γίνεσαι expert στο texas hold ‘em , χτυπάει το τηλέφωνο. Αναμένοντας άλλη μία ενημέρωση από κάποια εταιρεία τηλεπικοινωνίας σχετικά με τις τρελές ευκαιρίες που προσφέρουν για internet, τηλέφωνο και ατμομάγειρα και όλα με 40 ευρώ το μήνα, ακούς την ανέλπιστη φράση: είστε διαθέσιμη για μία συνέντευξη αύριο το πρωί στις 10.30?!

Είσαι λοιπόν στην καινούρια σου δουλεΊα και όλα φαίνονται ευοίωνα. Το αφεντικό σοβαρό, η δουλειά ενδιαφέρουσα, ο χώρος σχετικά ευχάριστος, η τουαλέτα καθαρή, το τσάι ζεστό κ.λ.π. Την πρώτη μέρα δεν κάνεις πολλά, απλώς συμμαζεύεις, ξεκαθαρίζεις, σκουπίζεις, αλλά πρώτη μέρα είναι μην περιμένεις και πολλά. Τη δεύτερη μέρα νομίζεις (λέξη κλειδί) πως κάποιος θα σε ενημερώσει για τις υποχρεώσεις σου και την πορεία σου σε αυτή τη φοβερή εταιρεία. Κανεις! Ξέχασα να αναφέρω ότι τυπικά έχεις προσληφθεί ως υπεύθυνος επικοινωνίας, προώθησης της εταιρείας και άλλα τέτοια μοδάτα. Τρίτη μέρα αρχίζεις να απαντάς σε email και τηλέφωνα σχεδόν υβριστικά. Η ύβρις πάει προς την εταιρεία που σε προσέλαβε αλίμονο όχι προς εσένα προσωπικά, όχι ακόμα τουλάχιστον. Καταλαβαίνεις με τη φοβερή αντίληψη που διαθέτεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Τέταρτη μέρα αποφασίζεις να ρίξεις μια ματιά σε παλιά συμβόλαια, σε φακέλους τιτλοφορούμενους ως εκκρεμότητες, σε συρτάρια των αποχωρηθέντων υπαλλήλων και αρχίζεις να τραβάς τα μαλλιά σου. Πέμπτη μέρα και όσοι συνάδελφοι έχουν απομείνει αρχίζουν να σε προειδοποιούν ότι αν δεν συνεχίζεις να ψάχνεις για δουλειά αλλού, ανήκεις στην καλύτερη περίπτωση στα  χαμηλής νοημοσύνης αυτοικανοποιούμενα ανθρωποειδή. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι το πέρας της εβδομάδας γίνονται και τα αποκαλυπτήρια του αρχικά σοβαρού αφεντικού ως απατεωνίσκο, αγενή προϊστάμενο-αφέντη, τραγικό εξουσιολάτρη και υποχθόνιο τύπο. Για ποιο λόγο συνεχίζεις να μένεις σε αυτή τη δουλειά? Ε, η κρίση η οικονομική, οι γονείς οι πιεστικοί, η κοινωνία η άτιμη κ.λ.π.

Η δεύτερη βδομάδα κυλάει στο ίδιο μοτίβο, αρχίζεις να αναλαμβάνεις κάποια μικρά χρέη, κυρίως καθαρίστριας και βοηθού της γραμματέας αλλά δεν παραπονιέσαι παρά μόνο στους καημένους τους φίλους σου τα βράδια. Την Τρίτη βδομάδα στα διαλείμματα του ποτίσματος της φάρμας σου στο facebook, γλυκοκοιτάς αγγελίες στο ίντερνετ και αρχίζεις και πάλι να στέλνεις μανιωδώς βιογραφικά. Το παιχνίδι χάθηκε κάπου εκεί ανάμεσα που ο βραστήρας για το τσάι χάλασε και η τουαλέτα σταμάτησε να είναι ιδιαίτερα καθαρή. Πλέον απέμεινε ο στόχος της πληρωμής στο τέλος του μήνα με ποσό έκπληξη! Ο μήνας τελειώνει, ο μισθός ανύπαρκτος. Ο επόμενος μήνας ξεκινά και το σχέδιο έχει καταστρωθεί! Παραίτηση!!! Η πρώτη στην καριέρα σου, καιρός ήταν! Και ναι γύρω στις 10 του μήνα κάνεις τη θριαμβευτική έξοδο με την ουρά στα σκέλια ουσιαστικά γιατί δεν άκουσες τους φίλους σου και δεν είχες προβάρει επαρκώς το συγκλονιστικό λογύδριο που είχατε συντάξει όλοι μαζί. Σημασία έχει ότι είσαι πια ελεύθερη και το ακομα πιο σημαντικό και πάλι άνεργη!!!